ឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីអាត្រានុកូលដ្ឋានរបស់ ឌុច គឺ កាំង ជាវ ។ ក្រោយមក ឪពុករបស់គាត់បានប្តូរទៅជា យឹម គាវ វិញ ព្រោះហោរាទាយថា ឈ្មោះនេះមិនមានសំណាងល្អទេ ។ ឈ្មោះ កាំង ជាវ មានន័យថា “ស្ពឹក ចាស់គំរិល” ។
ឌុច នៅតែមិនពេញចិត្តនឹងឈ្មោះថ្មីនេះដដែល ។ ហេតុដូច្នេះ ពេលដែលគាត់មានអាយុ១៥ ឆ្នាំ គាត់បានស្នើសុំទៅឪពុករបស់គាត់ឱ្យប្តូរជាថ្មីមួយទៀតទៅជា កាំង ហ្កេចអ៊ាវ វិញ ។ ឆ្លៀតឱកាសនោះផងដែរ ឌុចក៏បានកែប្រែថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំកំណើតរបស់គាត់ដោយបន្ថយអាយុបីឆ្នាំ ព្រោះអាយុពិតរបស់គាត់ចាស់ពេកមិនអាចចុះឈ្មោះចូលរៀនបាន ។ ដូច្នេះ អត្តសញ្ញាណថ្មីរបស់គាត់គឺ កាំង ហ្កេកអ៊ាវ កើត នៅថ្ងៃទី១៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៤៥ ។
ទូទាំងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ត្រូចបានស្គាល់ជាទូទៅថា ឌុច ។ ឈ្មោះនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់រហូតដល់ពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍៨០ នៅពេលដែលឈ្មោះរបស់គាត់ត្រូវប្តូរទៅជា ហង់ ពិន វិញ ។ ឌុច គឺកូនច្បង និងជាកូនប្រុសទោល ក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រាំនាក់ ។ គាត់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយឪពុក ម្តាយរបស់គាត់ និងជាមួយបងប្អូនរបស់គាត់ ។ គាត់ប្រាប់ថា គាត់ឧស្សាហ៍ឈឺណាស់កាលគាត់នៅពីតូច ។ វាជាជំងឺដែលគាត់ហៅថា ជំងឺបង្កឡើងដោយភាពក្រីក្រ និងជំងឺនៅជនបទ ។ គាត់ចូលរៀនយឺតក្រោយអាយុកំណត់ គឺនៅអាយុ៩ឆ្នាំ ដោយសារគាត់ជាសិស្សល្អពោរពេញទៅដោយការកោតក្រែង និងសេចក្តីគោរព ស្រលាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ គាត់បានបញ្ចប់ការសិក្សារបស់គាត់ជាបន្តបន្ទាប់នៅអនុវិទ្យាល័យ កំពង់ធំ នៅវិទ្យាល័យសៀមរាប និងបន្ទាប់មកនៅវិទ្យាល័យស៊ីសុវត្ថិ ក្រុងភ្នំពេញ ដែលជាកន្លែងគាត់ទទួលសញ្ញាប័ត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៤ ។
យោងតាម សៀវភៅ “សម្លេងពីមន្ទីរស-២១” របស់សាស្ត្រាចារ្យដេវីដ ឆេនល័រ បានឱ្យដឹងថា ម្តាយរបស់ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ កាលពីឆ្នាំ១៩៨០ បានឱ្យដឹងថា ខួរក្បាលរបស់កូនប្រុសរបស់គាត់គឺ “ជាប់នឹងសៀវភៅជានិច្ច” ។ ក្រោយមក ឌុច បានទៅរៀននៅវិទ្យាល័យស៊ីសុវត្ថិក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងពីអ្នកមាន ឥទ្ធិពលម្នាក់ ។ ក្នុងការប្រលងបាក់ឌុបទូទាំងប្រទេសនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៥៦ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ បានជាប់លេខពីរក្នុងមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យា ។ មិត្តរួមថ្នាក់របស់ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ ម្នាក់បានរំឭកឡើងវិញថា ក្នុងសម័យនោះ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ គឺជាយុវជនវ័យក្មេងដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម ដោយពុំមានអារម្មណ៍ទៅលើការកម្សាន្តអ្វីផ្សេង ឬលើបញ្ហាយោបាយទាល់តែសោះ។
ពីរ-បីឆ្នាំបន្ទាប់មកទៀត កាំង ហ្គេកអ៊ាវ បានចាប់យកអាជីពជាគ្រូបង្រៀនមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យា នៅវិទ្យាល័យកំពង់ធំ ។ សិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមអតីតសិស្សរបស់ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ ទាំងអស់ ក្រោយមក បានរំឭកថា “កាំង ហ្គេកអ៊ាវ ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ចំពោះភាពច្បាស់លាស់នៅក្នុងការបង្រៀន ហាក់បីដូចជាគាត់ផ្តិតចម្លងនូវអត្ថបទទាំងមូលចេញពីខួរក្បាលរបស់គាត់ ដាក់នៅលើក្តារ ខៀន” ។ សហការីម្នាក់ដែលរួមអាជីពជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកជីវវិទ្យានៅឯវិទ្យាល័ យនោះដែរ គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានរូបរាងខ្ពស់ស្រឡះជាងគេឈ្មោះ ម៉ម ណៃ (ហៅ ចាន់) ។ ក្នុងអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលដែលបុរសទាំងពីរនេះបានក្លាយជាសមាជិកនៃបក្សកម្មុយនិស្ត កម្ពុជា កាំង ហ្គេកអ៊ាវ បានហៅ ម៉ម ណៃ មកធ្វើជាប្រធានអង្គភាពសួរចម្លើយនៅឯគុកនៃមន្ទីរស-២១ ។ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ និង ម៉ម ណៃ ត្រូវបានដឹងតាមរយៈឯកសារដែលបានបន្សល់ទុកថាជាគ្រូបង្រៀនដែលមាន លក្ខណៈសម្បត្តិឈ្លាសវៃ ម៉ឺងម៉ាត់និងបានលះបង់ទាំងស្រុងទៅលើការងារ ។ លក្ខណៈទាំងពីរនេះហើយដែលអ្នកទាំងពីរបានពាំនាំជាមួយនឹងខ្លួនទៅ បម្រើគោលដៅផ្សេង នៅពេលដែលអ្នកទាំងពីរធ្វើការជាមួយគ្នានៅក្នុងគុក ។
ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៤ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ បានទទួលតំណែងនៅវិទ្យាស្ថានគរុកោសល្យបន្ទាប់ពី់ សុន សេន ចាកចេញទៅ ។ យោងតាមសម្តីរបស់លោក នេត ប៊ុនអន ដែលជាមិត្តរួមថ្នាក់របស់ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ នៅឯវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិ យុវជនវ័យក្មេងដែលពូកែខាងគណិតវិទ្យារូបនេះត្រូវបានអូសទាញឆ្ពោះទៅ រកលទ្ធិកុម្មុយនិស្តដោយនិស្សិតមួយក្រុមដែលបានចូលមកសិក្សា អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ នៅឯសាលកវិទ្យាល័យភ្នំពេញ ។ នៅឯសាកលវិទ្យាល័យ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ មានការចាប់អារម្មណ៍ និងទទួលការអប់រំនយោបាយដោយបុរសស្ត្រីវ័យក្មេងៗដែលសម្បូរណ៍ទៅដោយ ទស្សនៈនិងការយកចិត្តទុកដាក់ដ៏ស្រួចស្រាលទៅលើឥទ្ធិកុម្មុយនិស្ត ។ កាំង ហ្គេកអ៊ាវ មើលឃើញថា បុរសស្ត្រីវ័យក្មេងទាំងនោះ នឹងដើរតួនាទីដ៏សំខាន់ក្នុងទំនាក់ទំនងកម្ពុជា-ចិន នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ និងបន្តពីរបបនេះទៅទៀត ។មានអានត… – See more at: http://library.cen.com.kh/library/read_online_html?token=MTZiZDJhMjAxNTMyMGJjMTEwMGNiNTM4MDUwMzlh#sthash.dov1Dwzv.dpuf
Time To Change 