អ្នកគណិតវិទ្យា និងរូបវិទ្យាជនជាតិបារាំងលោក ហ្សង់បាទីស ចូសេហ្វ ហ្វួរីយេ (Jean Baptiste Joseph Fourier) មិនមែនជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលល្បីល្បាញដូចអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដទៃនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមែន ប៉ុន្តែស្នាដៃរបស់លោកសុទ្ធសឹងតែមានប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំង ដែលត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់តាំងពីនៅក្នុងម៉ាស៊ីនថតរូបធម្មតា រហូតដល់ការវិភាគពីរញ្ជួយផែនដី។
លោក ហ្វួរីយេ គឺជាក្មេងកំព្រាតាំងពីអាយុបានប្រាំបីឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែដោយសារបានសង្ឃរាជម្នាក់បានយកគាត់ទៅចិញ្ចឹម និងបានទទួលការអប់រំរហូតទទួលបានការងារជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកគណិតសាស្ត្រថែមទៀត។ ក្នុងនាមជាអ្នកបដិវត្តន៍ម្នាក់នៅបារាំង គាត់ត្រូវបានគេផ្តល់រង្វាន់កៅអីនៃសាលាពហុបច្ចេកវិទ្យា (EcolePolytechnique)និងផ្តល់ការងារបេសកកម្មណាប៉ូឡេអុងអេហ្ស៊ីប (Napoleons Egyptian Expedition) នៅឆ្នាំ១៧៩៨។ ក្រោយមកបន្ទាប់ពីបានធ្វើការជាអ្នកគ្រប់គ្រងសាលា Lower Egypt និងជាលេខាធិការនៃវិទ្យាស្ថាន អេហ្ស៊ីប (Institutd’Egypte) គាត់បានត្រឡប់មកប្រទេសបារាំងវិញ ហើយបានចាប់ផ្តើមធ្វើការទាក់ទងនឹងការបញ្ជូនកំដៅ។
នៅពេលធ្វើការដោះស្រាយបញ្ហាជាច្រើនទាក់ទងនឹងលំហូរនៃកំដៅតាមរយៈវត្ថុរឹងលោក ហ្វួរីយេ បានផុសចេញគំនិតមួយក្នុងការបំបែកចំនួនដែលប្រែប្រួលតាមរបៀបស្មុគស្មាញនោះឲ្យទៅជាបំណែកសាមញ្ញ។ លោកហ្វួរីយេបានអះអាងថា គាត់អាចតំណាងបម្រែបម្រួលស្មុគស្មាញទាំងនោះដោយសមីការគណិតវិទ្យានៃស៊ីនុស (Sinus) និងកូស៊ីនុស (Cosinus)។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ទើបការអះអាងរបស់គាត់ត្រូវបានស្រាយបញ្ជាក់ដោយវិធីសាស្ត្រដែលបច្ចុប្បន្ននេះហៅថា “ការវិភាគហ្វួររីយេ” (Fourier Analysis) ដែលត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាស្មុគស្មាញ ដោយការបំបែកចំនួនដែលពាក់ព័ន្ធនឹងចំងាយនិងពេលវេលាឬទាំងពីរទៅជាសមីការផ្សំនៃកូស៊ីនុសនិងស៊ីនុស។
ចំណុចសំខាន់នៃការវិភាគហ្វួរីយេនោះ គឺការបំបែកចំនួនប្រែប្រួលដែលមានភាពស្មុគស្មាញ ដូចជា សញ្ញាវិទ្យុ (Radio signal) ឲ្យទៅជារលក (Waves)។ ការវិភាគនោះត្រូវការការគណនាដែលយើងហៅថា “ការបំលែងហ្វួរីយេ” (Fourier transformation) ដែលបានបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃរលកផ្សេងៗក្នុងការបង្កើតបានជាសញ្ញាឬស៊ីញ៉ាល់មួយ (Signal)។ លក្ខណៈនេះបានធ្វើឲ្យ បច្ចេកទេសរបស់លោក ហ្វួរីយេ កាន់តែមានសារៈសំខាន់ប្រើប្រាស់នៅក្នុងវិស័យវិទ្សាសាស្ត្រជាច្រើន រួមទាំង៖ ការសិក្សាពីសារធាតុគ្រីស្តាល់ (Crystallography) អុបទិក (Optic) ដំណើរនៃការបញ្ជូនរលកសញ្ញា (Signal process) និងផែនដីវិទ្យា (Geophysics)។ លោក ស្តីវឺត បានមានប្រសាសន៍ថា “បច្ចេកទេសនោះ អាចឲ្យគេសិក្សាពីរចនាសម្ព័ន្ធធំៗនៃសារធាតុគីមី ជាពិសេសម៉ូលេគុលនៅក្នុងជីវវិទ្យា ឌីប្រាក់ស្យុង (បំណែងចែក) នៃកាំរស្មីងអ៊ិច (X-ray diffraction)ហើយវាក៏អនុញ្ញាតិផងឲ្យគេអាចបង្រួមទិន្នន័យនៃរូបភាពឬរូបថតឲ្យមានលក្ខណៈតូចជាងមុនស្រួលក្នុងការរក្សាទុក។ វាត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ក្នុងការបង្កើតកម្មវិធីលុបដោយស្វ័យប្រវត្តិនូវឯកសារ ឬរួបភាពដែលមិនបានការផងដែរ។ ហើយចុងក្រោយបច្ចេកទេសនេះ ជាមូលដ្ឋានមួយដែលគេយកទៅសិក្សានៅក្នុងការសិក្សាអំពីបាតុភូតរញ្ជួយផែនដី។ ទ្រឹស្តីនេះនៅមានការប្រើប្រាស់ច្រើនជាងនេះទៀត ក្នុងពិភពវិទ្យាសាស្ត្រ៕
– See more at: http://library.cen.com.kh/library/read_online_html?token=ZmY4YWRmZW#sthash.pxRv1ghG.dpuf
Time To Change 