ការមិនសហការផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចឬ ការផ្តាច់ខ្លួនផ្នែកសង្គមរបស់បុគ្គល របស់ក្រុម ឬរបស់ប្រជាជាតិមួយ ដើម្បីបង្ហាញពីការជំទាស់មិនពេញចិត្តចំពោះអ្វីមួយ ឬដើម្បីបង្ខិតបង្ខំឱ្យមានបំលាស់ប្តូរអ្វីមួយ គឺជាអ្វីដែលគេហៅថាពហិការ។
គេបានហៅរបៀបប្រព្រឹត្តបែបខាងលើនេះថា ប៊យខត (Boycott-តាមភាសាអង់គ្លេស) ព្រោះតែមានរឿងរ៉ាវប្រវត្តិសាស្ត្រទាក់ទិននឹងលោក ឆាល ខាន់នីងហាម ប៊យខត (Charles Cunningham Boycott ប៊យខត (១៨៣២-១៨៩៧) ជាភ្នាក់ងារទិញ-លក់ដីជនជាតិអង់គ្លេសនៅប្រទេសអៀកទ្បង់ ។ នៅឆ្នាំ១៨៨០ គាត់មិនព្រមគោរពតាមនយោបាយកែទំរង់ដីធ្លី ដែលតំរូវឱ្យមានការជួលដីដោយតំលៃថោក…ជាលទ្ឋផលគាត់ត្រូវគេ ធ្វើឱ្យឯកោរដោយបញ្ឈប់កិច្ចសហការទាំងអស់ៈ គាត់គ្មានអ្នកបំរើ…រហូតគ្មានសេវាផ្ញើរសំបុត្រស្នាមតាមប្រៃសណីយ៍ថែមទៀតផង ។ គួរកត់សំគាល់ថាក្នុងភាសាជាច្រើននៅអឺរ៉ុប គេបានប្រើពាក្យប៊យខតនេះដូចៗគ្នា ទាំងបារាំង ទាំងអាល្លឺម៉ង់ ទាំងរុស្សី ឯអ្នកប្រាជ្ញខ្មែរបានជ្រើសរើសពាក្យពហិការមកប្រើក្នុងការបកប្រែពាក្យប៊យខតនេះ។
នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ពហិការបានត្រូវគេប្រើជាសំខាន់ក្នុងជំលោះពលកម្ម ហើយក្រុមអ្នកប្រើប្រាស់ និងក្រុមអ្នកជំនួញក៏ពឹងផ្អែកលើវិធីនេះដែរ។ ពហិការអាចមានជាជំហានទីមួយ និងជំហានទីពីរ។ ឧទាហរណ៍ជាគំរូមួយ សំរាប់ពហិការជំហានទីមួយគឺ និយោជិត(កម្មករ) និងអ្នកគាំទ្រពួកគេ ដែលរងការឈឺចាប់ បានបដិសេធការជាវទំនិញ-សេវា របស់និយោជក(ថៅកែ)។ ពហិការជំហានទីពីរកើតទ្បើង នៅពេលដែលភាគីដែលរងការឈឺចាប់ ព្យាយាមធ្វើពហិការ ជាមួយភាគីទីបីំផ្សេងទៀត ឬបង្ខិតបង្ខំគេអោយចូលរួមក្នុងពហិការដែលកំពុងកើតមាន។ តាមរយៈនេះ កម្មករដែល បង្កើតនូវពហិការ អាចបដិសេធមិនគាំទ្រក្រុមហ៊ុន ដែលនៅតែបន្តជជែករឿងរកស៊ីជាមួយនឹងភាគីក្រុមហ៊ុន ដែលកម្មករធ្វើពហិការពីដំបូង។ ជាធម្មតា ពហិការទីពីរនឹងកើតទ្បើងផងដែរ ពេលដែលកម្មករតស៊ូជាមួយនិយោជក ដើម្បីបង្ខំនិយោជកឱ្យចូលរួមពហិការជាមួយក្រុមហ៊ុនដទៃមួយទៀត ។
នៅសហរដ្ឋអាមេរិកពហិការជំហានទីពីរត្រូវបានហាមឃាត់ដោយច្បាប់ពីរគឺ ច្បាប់ថាហ្វ-ហាតលេយ៍(Taft-Hartley Act 1947)និងច្បាប់ឡានដ្រុម-គ្រីហ្វីន (Landrum-Griffin Act-1959) ក៏ប៉ុន្តែការអនុវត្តន៍ច្បាប់ នេះមិនតឹងតែងពេកទេ ។ជាធម្មតាលក្ខខ័ណ្ឌច្បាប់សំរាប់ធ្វើពហិការតែងតែមានចំណុចខុសប្លែកគ្នាសំរាប់រដ្ឋាភិបាលនានា។
ពហិការ ក៏ត្រូវបានប្រើផងដែរសំរាប់ធ្វើជាអាវុធខាងនយោបាយ និងជាអាវុធក្នុងទំនាស់រ៉ាឌីកាល់នានា។ ឧទាហរណ៏ដ៏ប្រសើរនានាដែលយើងអាចឃើញរួមមានជាអាទ៌ៈ ការបដិសេធរបស់អាណានិគមអាមេរិក មិនទិញទំនិញអង់គ្លេសនាឆ្នាំ១៧៦៥, ចិនធ្វើពហិការទំនិញអាមេរិក(១៩០៥) ព្រោះតែមានការប្រពឹត្តមិនល្អទៅលើជនជាតិចិនរស់នៅអាមេរិក, ការបដិសេធរបស់អ្នកដើរតាមមហាត្មៈ គន្ធី មិនទិញទំនិញផលិតនៅអង់គ្លេសដែលមានដាក់លក់នៅប្រទេសឥណ្ឌា, សម្ព័ន្ធអារ៉ាប់ធ្វើពហិការ(១៩៤៨)ចំពោះក្រុមហ៊ុនទាំងអស់ដែលជជែករកស៊ីជាមួយរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល ៕ – See more at: http://library.cen.com.kh/library/read_online_html?token=NDg0MzRkMz#sthash.zhtg1vGd.dpuf
Time To Change 